Emotionele en lichamelijke gevolgen van longfibrose

Emotionele en lichamelijke gevolgen van longfibrose

Beperkingen in fysieke gezondheid en dagelijkse activiteiten, leidend tot toenemende afhankelijkheid, en het vooruitzicht op overlijden, kunnen heftige emoties teweegbrengen.

Voordat Peter last kreeg van longfibrose, was hij tevreden met zijn leven. In het begin besefte hij niet hoe ernstig zijn aandoening was en welke gevolgen het voor zijn leven zou hebben, zowel lichamelijk als emotioneel. Naarmate Peter meer over zijn aandoening te weten kwam, werd hij overspoeld door tegenstrijdige gevoelens. Hij vroeg zich af: “Waarom ik?” Hij voelde zich ook droevig, boos en bang voor de toekomst. Hij dacht: “Hadden de dokters de oorzaak van mijn klachten maar eerder vastgesteld.” Peter voelde zich machteloos, omdat hij dacht dat er niets aan te doen was.

Schaamte

Een ander probleem waar Peter veel last van ondervond was het hinderlijke, moeilijk controleerbare hoesten. Hij schaamde zich hiervoor en voelde zich vaak geïsoleerd. Het contact met andere mensen werd moeilijker en beperkte daardoor zijn sociale leven, vrijetijdsactiviteiten en hobby’s.

Peter maakte zich steeds meer zorgen dat hij tot last werd voor zijn gezin en vrienden. Daarnaast beangstigde hem het vooruitzicht om binnen drie tot vijf jaar te overlijden. Soms voelde hij zich wat depressief, wat niet in zijn aard lag. Na een tijdje lukte het hem om er anders mee om te gaan. Hij bedacht dat het het beste was als hij de ziekte zou aanvaarden en proberen van zijn leven te genieten, zich te verheugen op contact met zijn vrienden of het spelen met zijn kleinkinderen. Kortom: Kijken naar wat WEL kan en niet naar wat niet (meer) kan.

Emoties

Mensen worden vaak zwaar op de proef gesteld bij ernstige ziekten zoals longfibrose en dat kan leiden tot heftige emoties. Het is normaal dat u zich zowel boos als nieuwsgierig voelt en het moeilijk vindt de ziekte te accepteren. Voor sommige mensen is het bovendien frustrerend dat de diagnose pas werd gesteld nadat ze een groot aantal artsen hadden geraadpleegd en er in hun beleving kostbare tijd verloren was gegaan. Bij veel patiënten met longfibrose gaat de onbezorgdheid van vroeger, voordat ze ziek waren, verloren. Het feit dat ze moeten leren omgaan met kortademigheid, lichamelijke beperkingen en pijn kan gevoelens van stress, angst en machteloosheid oproepen.

De eerste stap in het acceptatieproces is deze gevoelens, zowel positieve als negatieve, toe te laten en te zien als een normaal onderdeel van dit proces. Uiteindelijk leidt het acceptatieproces stap voor stap tot verwerking van deze emoties en aanvaarding van de ziekte.

Als de emotionele stress te groot wordt, hoeven patiënten zich niet te schamen om een beroep te doen op professionele hulp en ondersteuning om gevoelens, behoeften en zorgen te delen. Er zijn vele vormen van hulp en ondersteuning beschikbaar. Het wordt juist aangeraden om je in een dergelijke situatie kwetsbaar op te stellen!