Inhibitor kinaz tyrozynowych.
Nintedanib jest drobnocząsteczkowym inhibitorem kinaz tyrozynowych, w tym receptorów płytkopochodnego czynnika wzrostu (PDGFR) i ß, receptorów czynnika wzrostu dla fibroblastów (FGFR) 1-3 i VEGRF 1-3. Wiąże się kompetycyjnie z miejscem wiązania adenozynotrifosforanów (ATP) tych receptorów i blokuje przekazywanie sygnałów wewnątrzkomórkowych. Dodatkowo hamuje Fms-podobną białkową kinazę tyrozynową (Flt-3), białkową kinazę tyrozynową specyficzną dla limfocytów (Lck), białkową kinazę tyrozynową lyn (Lyn) oraz protoonkogenną białkową kinazę tyrozynową src (Src). Nintedanib hamuje aktywację kaskad sygnałowych FGFR i PDGFR, które są niezbędne w procesach proliferacji, migracji i różnicowania fibroblastów i miofibroblastów płucnych, komórek istotnych w patogenezie idiopatycznego włóknienia płuc. Wykazuje silne działanie przeciwfibrotyczne i przeciwzapalne. Nintedanib po podaniu doustnym osiąga Cmax w czasie 2-4 h. Wskutek efektów działania nośnika i znaczącego metabolizmu pierwszego przejścia bezwzględna dostępność biologiczna wynosi ok. 4,7%. Po spożyciu posiłku ekspozycja na nintedanib zwiększa się o około 20% w porównaniu do podawania na czczo, a wchłanianie jest opóźnione. W 97,8% wiąże się z białkami osocza. Jest metabolizowany na drodze hydrolitycznego rozszczepienia przez esterazy, prowadzącego do utworzenia wolnej reszty kwasowej BIBF 1202. BIBF 1202 ulega następnie glukuronidacji przez enzymy urydyno 5'-difosforo-glukuronosyltransferazy (UGT), takie jak UGT 1A1, UGT 1A7, UGT 1A8, i UGT 1A10 do glukuronianu BIBF 1202. Metabolizm nintedanibu tylko w niewielkim stopniu zachodzi przy udziale enzymów CYP (głównie CYP3A4). Wydalany jest głównie z kałem. Końcowy T0,5 nintedanibu wynosi 10-15 h.
1.
ChPL Ofev 13.10.2021 r.
PC-PL-102306