Trajenta®

Trajenta

Właściwości:

Inhibitor enzymu dipeptydylopeptydazy 4.

Działanie:

Inhibitor enzymu dipeptydylopeptydazy 4 (DPP-4) - enzymu biorącego udział w inaktywacji hormonów inkretynowych GLP-1 (glikagonopodobny peptyd 1) oraz GIP (glukozozależny polipeptyd insulinotropowy). Hormony te są szybko rozkładane przez enzym DPP-4. Oba hormony inkretynowe biorą udział w fizjologicznej regulacji homeostazy glukozy. Inkretyny są wydzielane przez cały dzień w niewielkim stężeniu podstawowym, ich stężenia rosną natychmiast po przyjęciu posiłku. GLP-1 oraz GIP zwiększają biosyntezę insuliny i jej wydzielanie z komórek beta trzustki w przypadku prawidłowych i zwiększonych stężeń glukozy we krwi. Ponadto GLP-1 zmniejsza wydzielanie glukagonu z komórek alfa trzustki, co powoduje zmniejszenie ilości glukozy uwalnianej z wątroby. Linagliptyna z dużą skutecznością odwracalnie wiąże się z DPP-4, przez co prowadzi do trwałego zwiększenia stężenia inkretyn oraz do przedłużenia utrzymywania się aktywnych wartości stężeń tych związków. Linagliptyna w sposób zależny od glukozy zwiększa wydzielanie insuliny i zmniejsza wydzielanie glukagonu, przez co pozwala na ogólną poprawę homeostazy glukozy. Linagliptyna wiąże się wybiórczo z DPP-4 oraz działa ponad 10 tysięcy razy bardziej wybiórczo w porównaniu z aktywnością DPP-8 lub DPP-9 w warunkach in vitro. Po doustnym podaniu dawki 5 mg linagliptyna była gwałtownie wchłaniana, przy czym szczytowe stężenie w osoczu występowało 1,5 h po podaniu dawki. Stężenia linagliptyny w osoczu maleją według modelu trójfazowego, przy czym długi końcowy T0,5 (wynoszący w przypadku linagliptyny ponad 100 h) wiąże się głównie z możliwym do wysycenia, dobrze dopasowanym wiązaniem linagliptyny z DPP-4 i nie przyczynia się do kumulacji leku. Skuteczny T0,5 dla kumulacji linagliptyny określony po doustnym podaniu wielu dawek 5 mg linagliptyny wynosi ok. 12 h. Po podawaniu linagliptyny raz na dobę w dawce 5 mg stan stacjonarny stężeń w osoczu występuje po podaniu trzeciej dawki. Bezwzględna biodostępność linagliptyny wynosi ok. 30%. Wiązanie z białkami osocza zależy od stężenia, zmniejszając się z ok. 99% przy stężeniu 1 nmol/l do 75-89% przy stężeniu 30 nmol/l, co odzwierciedla wysycanie wiązania z DPP-4 wraz ze wzrostem stężenia linagliptyny. Po podaniu doustnym linagliptyny ok. 85% podanej radioaktywności było wydalane z kałem (80%) lub z moczem (5%) w ciągu 4 dni od podania dawki.

Wskazania do stosowania:

Leczenie dorosłych z cukrzycą typu 2 jako uzupełnienie diety i aktywności fizycznej w celu poprawy kontroli glikemii: w monoterapii - kiedy nie można stosować metforminy z powodu jej nietolerancji lub jest ona przeciwwskazana z powodu zaburzenia czynności nerek; w skojarzeniu - w skojarzeniu z innymi lekami stosowanymi w leczeniu cukrzycy, w tym z insuliną, jeżeli nie zapewniają one odpowiedniej kontroli glikemii.