Cukrzyca jest chorobą metaboliczną, charakteryzującą się hiperglikemią, której przyczyną jest defekt wydzielania i/lub działania insuliny. Przewlekłe podwyższenie HbA1c wiąże się z postępującym uszkodzeniem, zaburzeniem czynności i niewydolnością takich narządów jak oczy, nerki, nerwy, serce i naczynia krwionośne.
Najistotniejszymi czynnikami ryzyka rozwoju cukrzycy typu 2 są nadwaga, otyłość, brak aktywności fizycznej, a czasami również obciążenie genetyczne. Na ten typ cukrzycy najczęściej chorują osoby powyżej 40 roku życia – częściej kobiety niż mężczyźni. Niestety złe nawyki żywieniowe i brak aktywności fizycznej powodują, że coraz częściej cukrzyca typu 2 diagnozowana jest u coraz młodszych pacjentów.
Jeśli pacjent rozpoznał u siebie, któryś z wyżej wymienionych objawów klinicznych cukrzycy powinien udać się do lekarza w celu wykonania badań diagnostycznych. Jednym z pierwszych zleconych podstawowych badań będzie pomiar stężenia glukozy we krwi.
Rodzaj podjętego leczenia uzależniony jest od stopnia zaawansowania choroby. Na każdym etapie choroby pacjentowi zaleca się regularne kontrolowanie poziomu glukozy we krwi, stosowanie odpowiedniej diety oraz systematyczną aktywność fizyczną. Od wielu lat lekiem pierwszego rzutu w cukrzycy typu 2 jest metformina. Jednak w 2020 roku w zaleceniach PTD podkreśla się korzyści kardioprotekcyjne wynikające z terapii innymi lekami takimi jak flozyny i agoniści receptora GLP-1.
Nieleczona lub niewłaściwie leczona cukrzyca może nieść poważne konsekwencje dla zdrowia chorego, dlatego niezwykle ważne jest pilnowanie właściwej diety i odpowiedniego poziomu aktywności fizycznej oraz przyjmowanie leków zgodnie z zaleceniami lekarza. Powikłaniami nieleczonej cukrzycy mogą być m.in.: